Had hem niet moeten uitnodigen: "Ze doen de kofferbak open, en er stapt een enorme pitbull uit."

Tussen de vriend die je meeneemt op vakantie en onbeleefd blijkt te zijn, de vriend aan wie je je bank als reserve uitleent en die langer blijft dan verwacht, of degenen die je uitnodigt voor een feestje en er een zooitje van maken... Soms hebben we spijt van onze vrijgevigheid. Deze week vertelt Libération je verhalen waarin onze getuigen tegen zichzelf zeiden: "Je had hem niet moeten uitnodigen." Vandaag herinnert Christophe (1), een veertigjarige beeldend kunstenaar uit Zuid-Frankrijk, zich een vakantie die vroegtijdig werd afgebroken.

“Het verhaal speelt zich af in 1997, ik was toen 20 jaar oud. We waren een groep vrienden, die overal vandaan kwamen. Sommigen van hen zaten, net als ik, in de graffitiscene van de regio Parijs. Een van hen, Fabrice (1), vertelde ons dat hij een familiehuis had in Royan (Charente-Maritime) en nodigde ons uit voor een zomervakantie. Fabrice en ik gingen zijn moeder opzoeken in Sarlat-la-Canéda, in de Dordogne, waarna we met de trein in Royan aankwamen. Drie andere vrienden kwamen met de auto, en twee anderen zouden later met de trein bij ons komen. Dus we ontmoetten elkaar eerst met vijf mensen, alles ging goed, we gingen wandelen, we gingen naar het strand, het was zomer… Hoe dan ook, in het begin was het cool.

“Heel snel – dezelfde dag of de volgende dag – pikt een van de jongens in onze groep, Stéphane (1), een meisje op dat hij aan zee ontmoet, en laat ons achter. We zijn een beetje walgend, we zien hem nauwelijks meer. Bovendien zijn we allemaal single, dus we zijn jaloers. Drie dagen later staat er een grote Volkswagen Golf die